Midwifes Empowered

Tegenwoordig kan ik iedere blog wel schrijven over reanimaties, stress situaties en kindjes die komen te overlijden, maar dat moet jullie onderhand ook beginnen te vervelen. Net zoals het voor mij normaal aan begint te voelen.

Deze blog zal gaan over de launch van Midwifes Empowered. Gister was de grote dag en na de versieringen in de zaal, kwamen de gasten langzaam binnendruppelen. Met de nadruk op langzaam, want het blijft natuurlijk wel Afrika, he. Tegen 2 uur (de geplande eindtijd) denk ik dat alle belangrijke gasten er waren, onder wie de directeur van het ziekenhuis en de pers. De vroedvrouwen van de verschillende afdelingen waren goed vertegenwoordigd en genoten zichtbaar. Nadat er een aantal indrukwekkende speeches geweest was, was de tijd voor de eigenlijke start van Midwife of the month aangebroken. 3 vroedvrouwen van de 2 verschillende labour ward en labour ward theatre namen hun envelop in ontvangst en sneden de “midwifes, we appreciate you”-taart aan. Vervolgens was het aanvallen op de plaatselijke lekkernijen…
Al met al was het een zeer geslaagde middag! Ik ben zeer benieuwd hoe alles gaat uitpakken en of de vroedvrouwen ook gaan veranderen in hun gedrag. Ik denk dat ze gister in ieder geval door iedereen in het zonnetje zijn gezet en echt gevoeld hebben dat ze geweldig werk verrichten. Al het werk valt hier op de schouders van de vroedvrouwen en zoals de directeur ook al benoemde is Mulago-labour ward de drukte afdeling in Afrika, maar waarschijnlijk ook wereldwijd. Je kunt je dus wel voorstellen hoe groot die druk moet zijn en hoe de vroedvrouwen daar af en toe onder lijden, maar de moeders mogen daar niet onder lijden en daarom is dit plan gelancheerd.
Na het feest nog wat eten naar mijn afdeling gesmokkeld, de afdeling versierd met ballonen, strikken & bloemen en de laatste reanimatie van die dag gedaan in mijn feestkleren. De blije gezichten van de vroedvrouwen hier geven me echt een ontzettend goed gevoel en in mijn ogen zijn deze vroedvrouwen echt een voorbeeld voor andere! Mijn respect hebben ze al verdiend…Vriendschappen zijn ontstaan en de vechtspirit in ze is beginnen te branden!

Ik kan nu onderhand beginnen te zeggen, tot in ons koude kikkerlandje!
Dikke kus Rainy