De laatste pagina's van dit hoofdstuk!

Ik kan me nog goed herinneren dat Anneke op onze laatste dag tegen mij zei:
“dit is slechts een hoofdstuk uit je leven, nene.”

Toen hechtte ik daar weinig waarde aan, maar nu klamp ik mij vast aan die gedachte…

Bijna 2 maanden na thuiskomst ben ik weer volledig gezond verklaard, heb ik mijn diploma verloskunde op zak en veel belangrijker word ik omringd door mijn lieve familie en vriendenclubbie!! Kortom mijn oude vertrouwde leventje is, na een lange periode van stress, hectiek, problemen en vooral aanpassing, weer terug. Dit gaat wederom een blog met veel levenswijsheden worden, zoals mijn moeder dat altijd zo mooi omschrijft. Echte vrienden zijn kostbaar en koester die dan ook met heel je hart. Zonder vrienden sta je alleen op de wereld en zul je niks bereiken. Je hebt andere mensen nodig om je eigen leven zo compleet mogelijk te maken. Ik prijs mij ontzettend gelukkig met al die lieve mensen om me heen! Ik probeer te genieten van de dingen die ik wel heb in mijn leven en de dingen die ontbreken, komen vanzelf wel op je pad. Nu ik zo om me heen kijk, zie ik pas hoe ontevreden de mensen hier zijn. Hoe graag ze al die onbereikbare dingen in het leven willen. Waarom? Waarom kunnen wij niet gelukkig zijn met wat we wel hebben? In Uganda zijn er enkele personen geweest die mij door dik en dun gesteund hebben, vooral toen ik op het randje van de dood balanceerde (tot ieders grote schrik (en waarschijnlijk vooral ikzelf) tot 2 maal toe). Deze ervaring heeft mij doen inzien hoe kostbaar je leven is en ik denk dat het superbelangrijk is dat je geniet van iedere dag, of deze nou gevuld is met geluk of verdriet. Iedere dag is een dag die je vormt naar de persoon die je bent. En die dag kan zomaar je laatste zijn. Oke het klinkt als een cliche, maar het is wel de bitterharde waarheid. Wij moeten genieten van het leven, genieten van de dingen die we hebben en houden van de mensen om ons heen. Samen met deze speciale personen ga ik, samen met mijn lieve broertjes, zaterdag een knalfeest geven! 3 geslaagden in de familie, dat vonden wij reden genoeg voor een feestje….

Ik kan nu wel zeggen dat ik van Afrika houd en dat Afrika een plekje in mijn hart veroverd heeft. Ik had nooit gedacht dat je op een land verliefd kon worden, dat je zo kon houden van een ander volk. De wereld is zo mooi, maar ohzo klein!

4 juli, precies 2 maanden na thuiskomst, dat wordt voor mij de dag (waarschijnlijk nacht) waarop ik heel bewust mijn laatste pagina van het hoofdstuk Uganda omsla en doorga naar het volgende hoofdstuk. Ik ben ontzettend benieuwd welke avonturen ik ga beleven, welke problemen ik zal moeten oplossen en welke personen in dat hoofdstuk zo belangrijk zullen zijn. En misschien nog wel belangrijker of ik terugkeer naar mijn geliefde Afrika? Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat het wederom een mooi hoofdstuk zal worden!!


Lieve mensen, dit wordt dan ook mijn laatste blog op deze site! Allemaal heel erg bedankt voor alle lieve reactie, maar vooral voor de onvoorwaardelijke steun. Zonder jullie had ik deze geweldige tijd niet zo kunnen afsluiten. Merci voor alles, jullie zijn kanjers!



Dikke kus en knuffel,
Rainy